07/13/2020، 09:32 AM
امروزه درمان های جدیدی در حیطه اختلال های روان شناختی و روان پزشکی به وجود آمده است. درمان هایی که به نسبت سالیان قبل اثربخشی سریع تر و کارآمد تری داشته و همچنین با عوارض کمتری هم همراه هستند.یکی از این درمان های جدید، تحریک الکتریکی فراجمجمه ای یا همان TDCS است که یک تکنیک توانبخشی شناختی بوده و به عنوان نوعی نوروتراپی هم شناخته می شود.
در این مقاله قصد داریم تا جنبه های مختلف این شیوه ی درمانی را بررسی کرده و کاربردهای آن در اختلال های روانشناختی و روانپزشکی را بررسی کنیم.
تحریک الکتریکی مغز چیست؟TDCS یکی از روش های غیر تهاجمی تحریک مغز است که با استفاده از جریان الکتریکی ضعیف و پیوسته، اثر خود را به جا می گذارد.این جریان الکتریکی پیوسته، تحریک پذیری نورونی را در نواحی خاص مغز، افزایش یا کاهش می دهد. این تغییر در تحریک پذیری نورونی به تغییر در عملکرد مغز منجر می شود و امروزه کاربرد گسترده ای در اختلالات نورولوژیکی و روانپزشکی پیدا کرده است.در این روش درمانی، دو الکترود با توجه به اختلال مورد نظر روی قسمتی از سر قرار می گیرند. یکی از الکترود ها دارای بار مثبت و دیگری دارای بار منفی است.جریانی که شدت آن بین ۲-۱ میلی آمپر متغیر است بین الکترود ها برقرار شده و بخشی از آن از طریق جمجمه وارد مغز می شود. جریان الکتریکی وارد شده به مغز قادر است فعالیت سلول های مغزی را تحت تاثیر قرارداده و از این طریق، اثرات درمانی به جا بگذارد.تحریک پذیری ایجاد شده در مغز، وابسته به شدت جریان، طول مدت تحریک و جهت جریان الکتریکی، متغیر است. برای اهداف بالینی که نیازمند اثرات طولانی مدت است، افزایش طول مدت تحریک یا قدرت تحریک حایز اهمیت است. از سوی دیگر تکرار جلسات و افزایش تعداد جلسات TDCS باعث انباشتگی اثرات درمانی آن می شود.TDCS در مغز چگونه کار می کند؟به زبان ساده در مورد این روش درمانی می توان گفت، زمانی که الکترودها بر روی جمجمه قرار داده می شوند، جریان مثبت و منفی یعنی قطبی شدن در مغز اتفاق می افتد به این صورت که در قطب منفی الکترون ها وارد مغز می شوند و در قطب مثبت الکتریسته خارج می شود.
از آن جایی که مغز یک رسانای ضعیف است و بافت مغز در همه بخش های آن یکسان نیست بررسی اثر جریان در بخش های مختلف مغز پیچیده است و از طرفی دیگر هر بخشی از مغز کارهای متعددی را انجام می دهد بنابراین این مسئله نیز پیش بینی اثر دقیق الکترودها بر روی مغز را سخت تر می کند.
فاکتورهای تاثیر گذار دیگر از جمله محل قرار دادن الکترودها، شدت جریان مثبت و منفی و میزان وسعت محل قرار گرفتن الکتروها را هم می بایست به سخت تر شدن پیش بینی اثر درمان اضافه کرد.
برای مثال در مورد اثر الکترودهای مثبت و منفی در آزمایشی که بر روی بخش بینایی بیماران انجام شده بود، نتایج نشان داد یک میزان یکسان الکترود منفی باعث بازداری های بینایی شده و همان میزان جریان با الکترودهای مثبت باعث افزایش تحریک بینایی در بیماران شده است.
بنابراین می توان پیش بینی کرد متغییرهای مهم در این روش درمانی، محل قرار دادن الکترودها، شدت جریان، شکل و اندازه الکترودها و مدت زمان جریان الکتریسته است.
در صورت نیاز به مشاوره در زمینه انجام تحریک الکتریکی مغز و یا هر گونه سوال می توانید با مرکز مشاوره افرا کلینیک در ارتباط باشید.
در این مقاله قصد داریم تا جنبه های مختلف این شیوه ی درمانی را بررسی کرده و کاربردهای آن در اختلال های روانشناختی و روانپزشکی را بررسی کنیم.
تحریک الکتریکی مغز چیست؟TDCS یکی از روش های غیر تهاجمی تحریک مغز است که با استفاده از جریان الکتریکی ضعیف و پیوسته، اثر خود را به جا می گذارد.این جریان الکتریکی پیوسته، تحریک پذیری نورونی را در نواحی خاص مغز، افزایش یا کاهش می دهد. این تغییر در تحریک پذیری نورونی به تغییر در عملکرد مغز منجر می شود و امروزه کاربرد گسترده ای در اختلالات نورولوژیکی و روانپزشکی پیدا کرده است.در این روش درمانی، دو الکترود با توجه به اختلال مورد نظر روی قسمتی از سر قرار می گیرند. یکی از الکترود ها دارای بار مثبت و دیگری دارای بار منفی است.جریانی که شدت آن بین ۲-۱ میلی آمپر متغیر است بین الکترود ها برقرار شده و بخشی از آن از طریق جمجمه وارد مغز می شود. جریان الکتریکی وارد شده به مغز قادر است فعالیت سلول های مغزی را تحت تاثیر قرارداده و از این طریق، اثرات درمانی به جا بگذارد.تحریک پذیری ایجاد شده در مغز، وابسته به شدت جریان، طول مدت تحریک و جهت جریان الکتریکی، متغیر است. برای اهداف بالینی که نیازمند اثرات طولانی مدت است، افزایش طول مدت تحریک یا قدرت تحریک حایز اهمیت است. از سوی دیگر تکرار جلسات و افزایش تعداد جلسات TDCS باعث انباشتگی اثرات درمانی آن می شود.TDCS در مغز چگونه کار می کند؟به زبان ساده در مورد این روش درمانی می توان گفت، زمانی که الکترودها بر روی جمجمه قرار داده می شوند، جریان مثبت و منفی یعنی قطبی شدن در مغز اتفاق می افتد به این صورت که در قطب منفی الکترون ها وارد مغز می شوند و در قطب مثبت الکتریسته خارج می شود.
از آن جایی که مغز یک رسانای ضعیف است و بافت مغز در همه بخش های آن یکسان نیست بررسی اثر جریان در بخش های مختلف مغز پیچیده است و از طرفی دیگر هر بخشی از مغز کارهای متعددی را انجام می دهد بنابراین این مسئله نیز پیش بینی اثر دقیق الکترودها بر روی مغز را سخت تر می کند.
فاکتورهای تاثیر گذار دیگر از جمله محل قرار دادن الکترودها، شدت جریان مثبت و منفی و میزان وسعت محل قرار گرفتن الکتروها را هم می بایست به سخت تر شدن پیش بینی اثر درمان اضافه کرد.
برای مثال در مورد اثر الکترودهای مثبت و منفی در آزمایشی که بر روی بخش بینایی بیماران انجام شده بود، نتایج نشان داد یک میزان یکسان الکترود منفی باعث بازداری های بینایی شده و همان میزان جریان با الکترودهای مثبت باعث افزایش تحریک بینایی در بیماران شده است.
بنابراین می توان پیش بینی کرد متغییرهای مهم در این روش درمانی، محل قرار دادن الکترودها، شدت جریان، شکل و اندازه الکترودها و مدت زمان جریان الکتریسته است.
در صورت نیاز به مشاوره در زمینه انجام تحریک الکتریکی مغز و یا هر گونه سوال می توانید با مرکز مشاوره افرا کلینیک در ارتباط باشید.