01/16/2020، 11:32 AM
ستاره نوترونی دستهای از ستارگان است که بسیار چگال و فشردهاند. این نوع ستارهها به طور کلی از نوترون تشکیل شدهاند. ستارههای نوترونی معمولاً قطری حدود ۲۰ کیلومتر دارند. جرم آنها بین ۱.۱۸ تا ۱.۹۷ برابر خورشید است؛ البته اغلب آنها ۱.۳۵ برابر خورشید هستند. بنابراین چگالی میانگین آنها بسیار بالاست؛ حدود ۱۰۱۴ برابر چگالی آب.این مقدار چگالی بسیار شبیه به چگالی داخل هستهی اتم است. بهعبارت دیگر میتوان یک ستاره نوترونی را بهعنوان هستهای غولپیکر تصور کرد. تنها اجرامی که بیشتر از این ستارهها چگال و متراکم هستند، سیاهچالهها میباشند.یک سال بعد از کشف نوترون در سال ۱۹۳۲، دانشمندان نظریهای ارائه دادند که بنابر آن طی انفجار ابرنواختری ,ستاره به تودهای از نوترونهای بههم چسبیده تبدیل میشود. در ابتدا به نظر میرسید که این ستارهها بسیار کمنور باشند و مشاهدهی آنها با مشکل مواجه شود. اما در سال ۱۹۶۷، فرانکو باچینی، اخترفیزیکدان ایتالیایی، ادعا کرد هنگامی که این ستارهها با سرعت زیاد میچرخند، میدان مغناطیسی قوی به دست میآورند که میتوانند امواج الکترومغناطیسی تابش کنند.